Το σύστημα καστών της Ινδίας είναι ένα παράλογο και μη υγιές κοινωνικό φαινόμενο, χωρίς το όμοιό του πουθενά αλλού στον κόσμο.

Είναι το σπουδαιότερο χαρακτηριστικό την ινδουιστικής κοινωνίας σύμφωνα με το οποίο ο λαός χωρίζεται σε διάφορες ομάδες και η κοινωνική κατάσταση καθενός ορίζεται από την κάστα στην οποία γεννήθηκε και η οποία τον ακολουθεί από τη γέννηση ως το θάνατό του, ενώ το όνομα της κάστας αποτελεί μέρος του επωνύμου του.

Σαν αποτέλεσμα αντιμετωπίζεται κοινωνικά ανάλογα με τις κοινωνικές διατάξεις και παραδόσεις της κάστας του, πάνω στις οποίες δεν έχει κανένα έλεγχο.

Η λέξη κάστα είναι πορτογαλική και αντιστοιχεί στη σανσκριτική varna, που σημαίνει χρώμα.

Αρχικά αναφερόταν στη χρωματική κλίμακα αλλά στην Ινδία, όπως αργότερα στην Αμερική, χρησιμοποιήθηκε για να χωρίζει τους ελεύθερους από τους σκλάβους και χρησιμοποιήθηκε για να προσδιορίζονται οι ιδιαίτερες κοινωνικές και θρησκευτικές διακρίσεις που υπήρχαν ανάμεσα στους ινδουιστές.

Βαθμιαία οι Βραχμάνοι την όρισαν ως θρησκευτική κοινωνική βάση για την ινδουιστική κοινωνία.

Η διαίρεση του λαού σε διάφορες κάστες θεωρείται ότι είναι αιώνια και καμία καλή ή κακή πράξη αυτής της ζωής δεν μπορεί να αλλάξει την κάστα ή κοινωνική κατάσταση του ανθρώπου.

Δύο χιλιάδες χρόνια προ Χριστού οι ανοιχτόχρωμοι Άριοι εισέβαλαν στην Ινδία και νίκησαν και υπέταξαν τους σκουρόχρωμους ιθαγενείς Δραβινδιανούς, που ήταν οι ιδρυτές του ινδικού πολιτισμού.

Για να διαιωνίσουν την υποδούλωση των αρχικών κατοίκων της Ινδίας, οι Άριοι δημιούργησαν το σύστημα των καστών.

Η ιεραρχία των καστών εξαρτάται από το σημείο του σώματος του Βράχμα (θεού του Ινδουισμού) από το οποίο βγήκαν. Στην κορυφή είναι οι Βραχμάνοι που βγήκαν από το στόμα του, ακολουθούν οι Kshatriyas που βγήκαν από τα χέρια του, οι Vashyas που βγήκαν από το μηρό και οι Sudras που βγήκαν από τα πόδια του. Στο κατώτερο σημείο είναι οι Ανέγγιχτοι (Νταλίτ).

Γενικότερα οι κάστες χωρίζονται σε δύο ομάδες:

την ανώτερη που περιλαμβάνει τους Βραχμάνους, τους Kshatriya και τους Vashya, (όλοι αυτοί είναι απόγονοι των λευκών Άριων εισβολέων)

και την κατώτερη που περιλαμβάνει τους Sudras, δηλαδή τους σκουρόχρωμους αυτόχθονες κατοίκους της Ινδίας.

Σ’ αυτήν ανήκουν και οι άτυχοι Νταλίτ, που το άγγιγμά τους προκαλεί μόλυσμα για τις άλλες κάστες και για το λόγο αυτό πάντα μένουν σε αρκετή απόσταση από αυτούς.

Οι μεγαλύτερες διαιρέσεις καστών θεωρείται ότι ισχύουν και μετά το θάνατο.

Σύμφωνα με την Markandaya Purana, οι ενάρετοι Βραχμάνοι πηγαίνουν στο σπίτι του Βράχμα, και οι υπόλοιποι ανάλογα κοντά σε άλλες θεότητες.

Προφανώς οι ανέγγιχτοι Νταλίτ δεν δικαιούνται κανένα μέρος του ουρανού.

Οι νόμοι που ισχύουν στην Ινδία απαγορεύουν τις διακρίσεις ανάμεσα στις κάστες, όμως βία και εκμετάλλευση σε βάρος εκείνων που ανήκουν στις κατώτερες κάστες εκδηλώνονται συχνά.

Επειδή οι αρχές δεν ενδιαφέρονται όσο θα έπρεπε για να δικαστούν οι παραβάτες, υπήρξε μόνο ελάχιστη πρόοδος.

Απέναντι σ' αυτή την κατάσταση τα τελευταία χρόνια έχει ξεσηκωθεί ένα απελευθερωτικό κίνημα ανάμεσα στους Νταλίτ και τους Ινδουιστές των άλλων κατώτερων καστών.

http://www.tyxikos.gr/01-910-23.html

Ινδουισμός είναι η κυριότερη ινδική θρησκεία που δημιουργήθηκε από την συγχώνευση Αρίων δοξασιών, λαϊκών μορφών λατρείας και βραχμανισμού. Στη διαμόρφωση του Ινδουισμού συνέβαλε η εισβολή των Αρίων στην Ινδία. Η βασική ιδέα του Ινδουισμού είναι η απελευθέρωση της ανθρώπινης ψυχής από μια αλλεπάλληλη σειρά μετενσαρκώσεων (νόμος του κάρμα). Ο Ινδουισμός είναι μια καθαρά ατομική θρησκεία από την οποία λείπει η κεντρική εξουσία.
3. ΣΥΜΒΟΛΑ ΙΝΔΟΥΙΣΜΟΥΩμ: ιερή συλλαβή Σβάστικα: Trishula:του Ινδουισμού ειρηνιστικό σύμβολο τρίαινα του Σίβα
4. ΓΡΑΦΕΣ Βέδες: αποτελούνται από 4 βιβλία που χρονολογούνται γύρω στο 2000-1500π.Χ. Τα βιβλία αυτά περιέχουν ποιητικά κείμενα, μαγικές πρακτικές, τελετουργίες για τις θυσίες και δίνουν το πρότυπο της Ινδικής κοινωνίας. Βραχμάνα: γράφτηκε μεταξύ 800-700π.Χ. και έχει κυρίως τελετουργικό περιεχόμενο.
5. Ουπανισάδ: γράφτηκαν μεταξύ 700-650π.Χ. και αντιπροσωπεύουν διάφορα φιλοσοφικά ρεύματα και θεωρούνται από τους ινδουιστές ως υπέρτατες θείες αποκαλύψεις. Τονίζουν ότι η ορθολογική γνώση είναι το σωτηριολογικό μέσο με το οποίο ο άνθρωπος απελευθερώνεται από τις συνεχείς μετεμψυχώσεις.
6. ΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ ΤΟΥ ΙΝΔΟΥΙΣΜΟΥ Κεντρικό πρόβλημα της ινδουιστικής φιλοσοφίαςείναι η απελευθέρωση του ανθρώπου από τον κύκλο της ζωής και των αναγεννήσεων (Σαμσάρα) που συνδέεται με το κάρμα, δηλαδή τον καρπό των πράξεων των προηγούμενων ζωών του ατόμου που αποτελούν κρίκους μιας αλυσίδας.Τη στιγμή της απελευθέρωσης, μόκσα, εξαφανίζεται το ίδιο το κάρμα του ανθρώπου έπειτα από την άσκηση αυτοπειθαρχίας, τον στοχασμό και την έκσταση της γιόγκα.
7. ΘΕΟΤΗΤΕΣ Ο Ινδουισμός δεν αναγνωρίζει παρά μόνο ένα Θεό το Μπράχμαν(το απόλυτο πνεύμα). Όπως ο αέρας που, αν και άμορφος, μπορεί να περικλείεται μέσα στα δοχεία, έτσι και μέσα σε κάθε τι υπάρχει ένα τμήμα του Μπράχμαν, ένα θείο στοιχείο το οποίο ονομάζεται Άτμαν. Έτσι όλα τα όντα είναι στο βάθοςτους Άτμαν άρα μέρος του Μπράχμαν. Ταυτόχρονα μετο Μπράχμαν ο ινδουισμός αναγνωρίζει περίπου 330εκατομμύρια θεότητες, που δεν είναι τίποτε άλλο από τις διάφορες παραστάσεις του μοναδικού θεού.
8. Ο Βράχμα ο δημιουργός, ο Βισνού ο προστάτης και ο Σίβα ο καταστροφέας συνθέτουν την Τριμούρτι την τριάδα των σπουδαιότερων θεοτήτων. Οι σπουδαιότεροι θεοί του Ινδουισμού είναι η Κάλι γυναίκα του Σίβα που της αποδίδουν διάφορα προσωνύμια και ακολουθούν ο Σκάντα θεός του πολέμου και ο Γκανέσα, που είχε κεφάλι ελέφαντα και ήταν γιοί του Σίβα.
9. Σίβα: Μια από τις σημαντικότερες θεότητες στο Πάνθεο των Ινδών. Αποκαλείται και Γκιρίσα (κύριος του βουνού), Πασουπάτι (κύριος των ζώων), Μαχαντέβα (μέγας Θεός). Είναι διπρόσωπη θεότητα και συγκεντρώνει αντιτιθέμενες ιδιότητες. Ως καταστροφέας ταυτίζεται με τον θάνατο, είναι ο Χάρα (αυτός που παίρνει μακριά) αλλάσυγχρόνως και ο Μπαϊράβα (αυτός που εμπνέει τρόμο) ο κύριος τωνδαιμόνων. Επειδή όμως ζωή και θάνατος είναι έννοιες αλληλένδετες είναι επίσης και ο θεός της δημιουργίας και της γονιμότητας, ως Σίβα (δωρητής αγαθών) και Ναταράντζα (βασιλιάς του χορού). Ως πολεμικό ζώο έχει τον ταύρο Νάντι. Λειτουργία του θεού είναι η προστασία των τεχνών και των θεωρητικών επιστημών. Πρόκειται για έναν βίαιο θεό σύζυγο και εραστή της θεάς Κάλι, ο οποίος έχει μια τάση προς την απιστία. Σύμβολό του είναι το λίνκαμ.
10. Βισνού: Ο θεός-προστάτης συμβολίζει την ενέργεια που διαποτίζει το σύμπαν. Έλαβε τεράστια σπουδαιότητα επειδή θεωρήθηκε η αρχή που συντηρεί τη ζωή στην Τριμούρτι ή ακόμα γιατί θεωρείται ο παγκόσμιος σωτήρας θεών και ανθρώπων από τους δαίμονες και τις σκοτεινές δυνάμεις. Μια από τις σημαντικότερες ιδιότητές του είναι η ενσάρκωσή του (αβατάρ) όπως του Ράμα, του Κρίσνα και η μελλοντική του Κάλκιν, που θα αποκαταστήσει στη γη το χρυσό αιώνα. Γυναίκα του, η Λάκσμι, γεμάτη ακτινοβολία και καλοσύνη είναι η θεά της ομορφιάς και της ευτυχίας.
11. Βράχμα: Ενώ ο Βισνού στα Βόρεια και ο Σίβα στα Νότια μοιράζονται τους περισσότερους πιστούς, ο Βράχμα έχει παραμεληθεί στην λαϊκή ευλάβεια: δεν υπάρχουν ιδιαίτερες λατρείες ή θρησκευτικές αιρέσεις αφιερωμένες σε αυτόν, ενώ δεν είναι παρά μόνο ένας ναός σε όλη την Ινδία στην πόλη Ατζμέρ, προς τιμήν του. Η σπουδαιότερη λειτουργία του υπήρξε η δημιουργία του ανθρώπου. Η επέμβασή του στην ανθρώπινη ζωή είναι αποφασιστική και χωρίς αναθεώρηση.
12. Κάλι (μαύρη): Είναι η πιο λατρευτή και επίφοβη γυναικεία θεότητα. Έχει και αυτή πολλές πλευρές, αγαθές ή σκληρές και εμφανίζεται ως χορηγός ζωής και θανάτου. Είναι πρωταγωνίστρια των ενωτικών περιπετειών και των συζυγικών παραστρατημάτων του πιο δημοφιλούς ζευγαριού του ινδουισμού. Ονομάζεται και Παρβάτι (κόρη του βουνού) και, Κουμάρι (παρθένος) , Σάτι (πιστή σύζυγος), Ούμα (μητέρα των ανθρώπων), Αναπούρνα (αυτή που δωρίζει άφθονο ρύζι στους πεινασμένους), Μάγια (η θεά της δημιουργίας), Ντούργκα (απρόσιτη), Καμούντα (κυρία του θανάτου). Κάθε μια πλευρά από αυτές προϋποθέτει μια σειρά από τελετές, γιορτές και θυσίες διαφορετικού χαρακτήρα. Γίνονταν ανθρωποθυσίες προς τιμή της θεάς οι οποίες έχουν απαγορευτεί από το νόμο όμως εξακολουθούν ακόμα οι θυσίες ζώων, αν και δεν αποτελούν πρακτική του ινδουισμού.
13. ΑΙΡΕΣΕΙΣ● Βισνουισμός: Οι οπαδοί του λατρεύουν τον Βισνού, τον τρίμορφο θεό. Υποστηρίζεται ότι ο Βισνού είναι η ενεργός αρχή του σύμπαντος (Βράχμαν) που δημιουργεί, συντηρεί και απορροφά πάλι τον κόσμο με τη σάκτι του (σειρά από υποστάσεις). Το βιβλίο στο οποίο βασίζεται ο βισνουισμός είναι Μπαγκαβάτ Γκίτα. ●Σιβαϊσμός: Οι Σιβαΐτες θεωρούν το θεό Σίβα ανώτερο όλων και κέντρο της δημιουργίας. Ζουν ασκητικά συγκροτώντας συχνά αδελφότητες επαιτών. Σύμφωνα με αυτόν η ατομική ψυχή αποτελεί ένα τμήμα ζωικό που συγκροτείται με τα δεσμά της ύλης. Σύμβολά του είναι το λίνγκαμ και διακοσμητικά θρησκευτικά φυλαχτά ομοιώματα κρανίων και φιδιών.
14. ●Σάκτας: Λατρεύουν όλες τις θεές που είναι σύντροφοι θεών πχ Κάλι. Αναζητούν την απελευθέρωση (μούκτι) μέσω ακραίων μορφών της γιόγκα με τις οποίες επαναφέρονται στην πνευματική προέλευσή τους οι ενέργειες που επιδρούν στα ανθρώπινα ερωτικά πάθη.● Καναπάτγια: Λατρεύουν τον Γκανέσα, το θεό με κεφάλι ελέφαντα, γιο του Σίβα. ●Τζαϊνισμός: Οι οπαδοί του δεν παραδέχονται τις Βέδες ως ιερά κείμενα. Θεμελιώδης αρχή είναι η μη βία, λόγω της αντίληψης ότι κάθε βίαιη πράξη αποτελεί αμάρτημα και απομακρύνει τον άνθρωπο από την απελευθέρωση. Οι πιστοί φτάνουν στο σημείο να βάζουν στο στόμα ένα πανί για να μην καταπίνουν άθελά τους έντομα. Σύμφωνα με αυτή την αίρεση ο καλύτερος θάνατος για τους μοναχούς είναι η αυτοκτονία με ακινησία ή πείνα.
15. ΑΣΚΗΤΕΣ (ΣΑΝΤΟΥ) Ο Σαντού, ο δίκαιος, άγιος, είναι μια μορφή ζωντανή ακόμα και σήμερα.Είναι ο άνθρωπος που με τη θέλησή του έχει εγκαταλείψει τα πάντα για να επιτύχει τον υπέρτατο σκοπό του, τη συγχώνευση με το απόλυτο (θεό). Στις προκαταρκτικές δοκιμασίες είναι ένα ταξίδι αόριστης διάρκειας το οποίο ο νεοφώτιστος πρέπει να κάνει με τα πόδια στη χώρα, ζώντας απόελεημοσύνες και έχοντας μαζί του μονάχα ένα μπαστούνι για να στηρίζεται και μια κοτύλη (γαβάθα) για να συγκεντρώνει τις προσφορές επειδή δεν πρέπει να αγγίξει τα χρήματα με τα χέρια του. Αφού τελειώσει η περιπλάνηση επιστρέφει στο μοναστήρι για να αντιμετωπίσει άλλες δοκιμασίες που θα τον οδηγήσουν στην πλήρη καθαγίαση. Ορισμένοι ασκητές, γνωστοί ως φακίρηδες υποβάλλουν το σώμα τους σε απίστευτες δοκιμασίες. Οι δοκιμασίες αυτές απαιτούν δύναμη θέλησης και αντοχής στο φυσικό πόνο οι οποίες μόνο με ειλικρινή θρησκευτική πίστη μπορούν να ξεπεραστούν.
16. ΜΥΘΟΙ ● Οταν ο Βράχμα είδε την όμορφη κόρη του, την Αυγή, γοητεύτηκε. Τη φλέρταρε, αλλά εκείνη μεταμορφώθηκε σε ελάφι. Ο Βράχμα απάντησε παίρνοντας τη μορφή αρσενικού ελαφιού. Σύμφωνα με μια εκδοχή της ιστορίας, η κόρη του Βράχμα δεν τον άφησε και πάλι να ζευγαρώσει μαζί της. Εκείνος έριξε το σπέρμα του στο χώμα και από εκεί βγήκαν ο πρώτος άνδρας και η πρώτη γυναίκα. Σε μια άλλη εκδοχή του μύθου, το ζευγάρι ενώθηκε ξανά και ξανά, αλλάζοντας συνεχώς μορφή, με αποτέλεσμα τα παιδιά τους να γίνουν τα πρώτα μέλη κάθε ζωικού είδους στον πλανήτη. Όταν η δημιουργία ολοκληρώθηκε, ο Βράχμα εγκαταστάθηκε στην κατοικία του στην κορυφή του όρους Μερού, αν και λέγεται ότι βρίσκεται παντού. Συνεχίζει να διαλογίζεται και να δίνει δύναμη στο σύμπαν.● Ένας θρύλος αναφέρει ότι ο Βράχμα κυριευμένος από ανόσιο πάθος για τηνκόρη του, Σαρασβάτι προστάτιδα των τεχνών, θέλησε να την παντρευτεί. Όμως οι θεοί ντροπιασμένοι από την παραβίαση αυτών των νόμων της φύσης τον τιμώρησαν με το να του αρνηθούν τις λατρευτικές τιμές και τις θυσίες.
17. ● Σύμφωνα με την ινδική μυθολογία η Κάλι γεννήθηκε από ενέργεια που απελευθέρωσε η οργή του Βισνού και του Σίβα. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή η Κάλι ήταν κόρη του Ντάκσα η οποία έπεσε στη φωτιά κατά τη διάρκεια μιας φιλονικίας με το Σίβα και ξαναγεννήθηκε ύστερα ως Ντουργκά, τρομερή θεότητα, κόρη του Χιμαλάγια. Βοηθούμενη από τον Κάμα γοήτευσε τον Σίβα. ● Σύμφωνα μύθους μεταξύ των αμέτρητων έργων του Σίβα είναι η καταστροφή με μια βολή τόξου των τριών πόλεων που είχαν ιδρύσει στον ουρανό οι γιοί του δαίμονα Ταράκα, η τρομερή φιλονικία του με τον μελλοντικό πεθερό του Ντάκσα, που είχε παραλείψει να τον καλέσει σε μια θυσία, ο αγώνας του με τον θεό Βισνού σε παρόμοια περίσταση, η νίκη του επί του δαίμονα Ουσάνας που είχε κλέψει τους θησαυρούς στην Κουμπέρα και η καύση του θεόυ Κάμα που τον είχε αποσπάσει από την μελέτη της γιόγκα για να ερωτευτεί τη μετέπειτα σύζυγό του Κάλι
18. ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΕΙΣ ΒΙΣΝΟΥ1η ενσάρκωση - ο Ματσέγια, 2η ενσάρκωση - ο 3η ενσάρκωση - οτης ενσάρκωσης σε ψάρι, που Κούρμα, της Βαράχα, τηςσυμβούλεψε και έσωσε από ενσάρκωσης σε χελώνα. ενσάρκωσης σε κάπρο,τον κατακλυσμό, τον Άγιο που ελευθέρωσε την γηΒαϊσβασβάτα από τον πάτο του Ωκεανού και σκότωσε τον δαίμονα Χιρανεγιάκσχα.
19. 4η ενσάρκωση - ο 5η ενσάρκωση - ο 6η ενσάρκωση - οΝαρασίμχα, μισός Βαμάνα, της Παρασουράμα, πουάνθρωπος-μισός λιοντάρι, ενσάρκωσης σε σκότωσε τον βασιλιάπου σκότωσε τον δαίμονα νάνο, που σκότωσε Καρταβίργια, ο οποίοςΝιρανεγιάκσχα τον δαίμονα Μπαλί είχε κλέψει την ιερή αγελάδα Καμαντέμου.
20. 7η ενσάρκωση - ο 8η ενσάρκωση - ο Κρίσνα, 9η ενσάρκωση - οΡαμαγιάνα (ή Ράμα), που είναι ο καταστροφέας του Βούδας, που ήρθε γιασκότωσε τον απαγωγέα της πόνου και της αμαρτίας, να αποδιώξει τον πόνοΘεάς Σίτα, τον βασιλιά των μέσα από την ανιδιοτελή και την δυστυχία απόδαιμόνων Ραβάνα. και ολοκληρωτική αγάπη. τον κόσμο.
21. Ινδουιστικές παραδόσεις ΚΑΣΤΕΣ Με τον όρο κάστα περιγράφεται ο θεμελιώδης θεσμόςτης κοινωνικής οργάνωσης και διάρθρωσης της Ινδίας. Ο όρος προέρχεται από την λατινική λέξη "castus", που σημαίνει καθαρός, αμόλυντος, χωρίς αναμείξεις. Στην απλούστερη μορφή του ο όρος ταυτίζεται με το χρώματου δέρματος, κατά τους Ινδούς Βάρνα, που αποτελεί και το βασικό στοιχείο της ινδικής κοινωνικής ταξινόμησης.
22. Βραχμάνοι Ξατρίγια Βαΐσγια ΣούντραΆθικτοι ή παρίες `
23. Στην Ινδία επικρατεί η πεποίθηση ότι η παρούσα κατάσταση του ανθρώπου εξαρτάται από τις πράξεις που έκανε στην προηγούμενη ζωή του. Οι πράξεις του στην τωρινή ζωή θα καθορίσουν με τη σειρά τους τη μελλοντική. Ο παρίας που συμπεριφέρεται ευσυνείδητα, σύμφωνα με τους νόμους της κάστας του, θα μπορέσει μια μέρα να ξαναγεννηθεί βραχμάνος, ενώ ο βραχμάνος που συμπεριφέρεται ανέντιμα μπορεί κάποιαμέρα να ξαναγεννηθεί με τη μορφή παρία ή, ακόμα χειρότερα, με τη μορφή ενός ζώου που θεωρείται ακάθαρτο.
24. Η υπαγωγή σε μια κάστα καθορίζει τα πάντα στη ζωή ενός ανθρώπου : ● Το επάγγελμα ● Το γάμο ● Τις τροφές που μπορεί να τρώει ● Τα ρούχα που μπορεί να φορά ● Τον τύπο κατοικίας ● Το χτένισμα των μαλλιών Κανείς δε ξεφεύγει ούτε προσπαθεί να ξεφύγει από το πεπρωμένο του ή να κρυφτεί κάτω από άλλο περίβλημα. Καθένας φέρει ξεκάθαρα τα σημάδια της καταγωγής του.Ωστόσο, μετά την ανεξαρτησία (1947) αποφασίστηκε από την κυβέρνηση ηδυνατότητα μετάβασης από κάστα σε κάστα. Σε ορισμένες επαρχίες, στουςάθικτους παραχωρούνται υποτροφίες στα πανεπιστήμια και συχνά επιλέγονταιπρονομιακά για μερικές δημόσιες θέσεις. Αλλά στα χωριά, οπού κατοικεί τομεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, το σύστημα της κάστας και των παριών έχειπαραμείνει σχεδόν το ίδιο.
25. Για την προέλευση του συστήματος αυτού, οι Βέδες αναφέρουν έναενδεικτικό μύθο. Οι κάστες ,που αρχικά ήταν τέσσερις, βγήκαν από το σώμα του Βράχμα. Από το κεφάλι γεννήθηκαν οι βραχμάνοι ή ιερείς, θεματοφύλακες της επιστήμης και της θρησκείας. Από τα μπράτσα οι ξατρίγια, πολεμιστές και κυβερνήτες. Από την κοιλιά οι βαΐσγια, γεωργοί, βιοτέχνες, έμποροι. Από τα πόδια οι Σούντρα, οι χειρώνακτες, οι εργάτες και οι υπηρέτες των τριών ανώτερωντάξεων. Κάτω από αυτούς είναι οι εκτός κάστας, οι άθικτοι ή παρίες,προορισμένοι για τα πιο ταπεινά και περιφρονημένα επαγγέλματα.
26. ΤΕΛΕΤΕΣ ΓΑΜΟΣ Για το γάμο γίνονται αρκετές τελετουργίες και εξαγνιστικές θυσίες σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα και υπάρχει πλήθος παραδόσεων. Η ηλικία κατά την οποία θεωρούνταν κατάλληλοι για γάμο ήταν τα 7-9 χρόνια (πιο παλιά τα 4-5) για τις γυναίκες και τα 10-11 χρόνια για τους άντρες. Μετά από εξεγέρσεις πνευματικών ατόμων, το όριο της ηλικίας αυξήθηκε στα 16 χρόνια για την γυναίκα και στα 18 για τον άντρα. Ο σκοπός του γάμου είναι η τεκνοποίηση η στείρα γυναίκα ή εκείνη που γεννά μόνο κορίτσια μπορεί να διωχθεί ή να αντικατασταθεί από άλλη. Ηγυναίκα μετά τον τοκετό θεωρείται ακάθαρτη για μια χρονική περίοδο καιμένει απομονωμένη μέχρι να πραγματοποιηθεί από τον ιερέα η τελετή τηςκάθαρσης. Η άρνηση της τεκνοποίησης σημαίνει αντίθεση στο ντάρμα που είναι ο ίδιος ο νόμος του σύμπαντος και των μετενσαρκώσεων.
27. ΘΥΣΙΕΣ ΧΗΡΩΝ (σάτι)Η συνήθεια να καίγεται ζωντανή η χήρα στην πυρά του συζύγου επικρατούσεαπό αιώνες. Σήμερα, έχουν ληφθεί μέτρα για την προστασία των χηρών αυτώνβέβαια πολλές γυναίκες παραμένουν στις παραδόσεις και κατά την καύση του συζύγου τους πέφτουν στην πυρά προσποιούμενες πως ήταν ατύχημα.
28. ΓΙΟΡΤΕΣ Γιάτρα(περίπατος του Θεού): πρόκειται για λιτανεία έξω από τον ναό που γίνεται ανα τακτά χρονικά διαστήματα οργανωμένη με όλες τις απαιτούμενες τιμές. Η θεαματικότερη γίνεται τον Ιούλιο στην Πούρι, στην Ορίσα, προς τιμήν του Βισνού Τζαγκανάτα (κυρίου του κόσμου). Μέλα(θρησκευτικές γιορτές σε ιερούς ποταμούς): χιλιάδες πιστοίβουτούν στα καθαρτήρια νερά των ποταμων για να απαλλαγούν από τιςαμαρτίες τους. Η σημαντικότερη από αυτές είναι η Κουμπ-Μέλα η οποίατελείται κάθε 12 χρόνια. Συχνά λόγω του μεγάλου αριθμού ατόμων πουσυγκεντρώνονται στους ιερούς ποταμούς συμβαίνουν πολλά ατυχήματα αλλά και θάνατοι.
29. Χολι: είναι η γιορτή που σηματοδοτεί τον ερχομό της ανοιξης. Γίνεται το Μάρτιο ή τον Απρίλιο. Κατά τη διάρκεια της γιορτής οι πιστοί ανάβουν φωτιές και καλύπτουν ο ένας τον άλλο με χρωματιστό νερό και σκόνη. Ντουσέρα: είναι η γιορτή που είναι αφιερωμένη στη νίκη του Ράμααπέναντι στο δαίμονα Ραβάνα. Γίνεται το Σεπτέμβριο. Αναπαρίστανταιμέσα από χορούς και παραστάσεις σκηνές από τη ζωή του θεού Ράμα.
30. Ντιβάλι , το φεστιβάλ των Φώτων Ένα 5νθήμερο θρησκευτικό φεστιβάλ που γιορτάζεται από ινδουιστές, σιχ και τζαινιστές σε ολόκληρο τον κόσμο * Ημέρα 1η - Dhanteras Αφιερωμένη στη λατρεία της θεάς Λάκσμι * Ημέρα 2η - Kali ChaudasΑφιερωμένη στη λατρεία της θεάς Κάλι και τον "εξορκισμό" της τεμπελιάς και του κακού * Ημέρα 3η - Ντιβάλι Την τελευταία μέρα του ινδουιστικού έτους πραγματοποιείται το Φεστιβάλ των Φώτων * Ημέρα 4η - Νέο Έτος Οι πιστοί εξαγνίζονται από τις παλιές τους "αμαρτίες" και αρχίζουν νέα ζωή * Ημέρα 5η - Ημέρα των Αδελφών Αφιερωμένη στους δεσμούς ανάμεσα στα αδέρφια