Πίσω από το αρπακτικό "σύστημα", τους πολιτικούς , τους παπάδες, τις Τράπεζες και τα Νομισματικά Ταμεία (τι γελοίο όνομα...) κρύβονται Εταιρίες Πολυεθνικές.

Σκέψου...

Αυτούς που κοιτάνε τα μυρμήγκια από ψηλά και αποφασίζουν για την τύχη τους...
Αυτούς που πλένουν και ξεπλένουν εγκεφάλους, και καθοδηγούν εκεί που θέλουν.
Αυτούς που έχουν πείσει, ότι η ΖΩΗ
είναι ωραία όταν ΕΧΕΙΣ . . .

Όταν καταναλώνεις, καταναλώνεις και καταναλώνεις, να καταναλώνεις, να καταναλώνεις, μέχρι να μη σου μένει φράγκο από τον κόπο σου, να καταναλώνεις και να σκύβεις.
Να σκύβεις και να μη μιλάς, γιατί πρέπει να είσαι ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ αφού ΕΧΕΙΣ . . .

Σκυφτή μάζα καταναλώτρια.
Σε ρωτάω: Αν... ΑΝ... αυτή η μάζα γυρίσει ξαφνικά όόόόλη μαζί προς αντίθετη φορά, και ΦΥΓΕΙ... δεν θα εξαφανιστούν;;;

Πίσω από το αρπακτικό "σύστημα", τους πολιτικούς , τους παπάδες, τις Τράπεζες και τα Νομισματικά Ταμεία (τι γελοίο όνομα...) κρύβονται Εταιρίες Πολυεθνικές. 

Τα ονόματα τους έχουν περάσει μέσα σου τόσο βαθιά, που ούτε καν τα βλέπεις μπροστά σου, έτσι ΠΑΝΤΟΥ που είναι!

ΚΟΙΤΑ ΓΥΡΩ ΣΟΥ!!! 

Είναι σε ότι τρως, σε ότι πίνεις, σε ότι φοράς, σε ότι οδηγάς, στην "επικοινωνία" (τι ειρωνεία) με τα κινητά σου και με τα κομπιούτερ σου, σε ότι καπνίζεις, σε ότι καις...

ΕΤΑΙΡΙΕΣ που γεννάνε "θυγατρικές", που κάνουν "Ομίλους" και "offshore", ανεβοκατεβάζουν "δείκτες", κάνουν δημοσκοπήσεις και αναλύσεις και "κινούν τηνΑΓΟΡΑ", που καταστρέφουν γαίες ολάκερες, φέρνουν κόόόόσμο -πολύ κόσμο- στην πείνα και στην εξαθλίωση για να "στήνουν" μεγαλουπόλεις με καταναλωτές-ποντίκια στοιβαγμένα και πνιγμένα από καλώδια και σωλήνες με σκατά, για να πουλάνε μαζικά τα σκατοπροϊόντα τους, και να μεγαλώνει το σκατοκεφάλαιο για να πλουτίζουν. . .ΠΟΙΟΙ;;;;

Που πατάνε πάνω στη μάζα, γιατί η μάζα είναι ο λόγος ύπαρξής τους.
Η ΜΑΖΑ τις τρέφει ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΣ την πραμάτεια τους.
Αυτή τις ΣΥΝΤΗΡΕΙ ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΣ την πραμάτεια τους. Αυτή τις κρατάει εκεί ψηλά, ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΣ, τις κρατάει ψηλότερα από τον άνθρωπο, ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΣ... ψηλότερα από τον ίδιο της τον εαυτό, ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΣ...

ΑΝ... ΑΝ όλα τα μυρμήγκια συσπειρωθούν και γυρίσουν απ' την ανάποδη, και ΦΥΓΟΥΝ...

Αν ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ να καταναλώνεις μυρμήγκι μου...

ΤΙ ΘΑ ΑΠΟΓΙΝΟΥΝ αυτές οι Εταιρίες;;;

Τι θα απογίνει όλο αυτό το ΘΛΙΒΕΡΟ ΣΥΣΤΗΜΑ που τις συντηρεί
στον θρόνο αυτού του πλανήτη??
Όλα αυτά οι μίζερα ανθρωπάκια που εμπλέκονται και μπλέκονται και μας μπλέκουν,
(οι τραπεζίτες, οι πολιτικοί, οι παπάδες και όόόόλοι αυτοί που πληρώνονται, για να τους προστατεύουν από τα μυρμήγκια).

Μυρμήγκι μου . . .

Είναι ντόμινο, το παίζαμε μικροί, θυμάσαι;
Έπεφτε ένα πιόνι, και πέφτανε όλα... ΘΥΜΑΣΑΙ???

Γιατί όλα είναι ΕΝΑ!

ΓΙΑΤΙ...
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ ΚΑΜΙΑ ΕΤΑΙΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΟΥ,
ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΣΟΥ!

ΚΟΙΤΑ, ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ . . .

ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΨΩΝΙΖΕΙΣ!

ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΨΩΝΙΖΕΙΣ!

ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΨΩΝΙΖΕΙΣ!

ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙΣ! 

ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙΣ!

ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙΣ!

ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ!!!

Τόσο απλά... τόσο απαλά . . . . . . . .  . .

...............και χωρίς να πρέπει να χυθεί ούτε 1 σταγόνα αίμα!

Απλά και αθόρυβα και ευγενικά... Ξαναγύρνα στη βάση σου! 

Την Ανθρώπινη βάση σου μυρμηγκάκι μου, την Ανθρώπινη ουσία σου μυρμηγκάκι μου.
Σαν τραπουλόχαρτα θα πέσουν, σου το υπόσχομαι!
Θα κλείσουν, θα πτωχεύσουν, θα εξαφανιστούν! 

Και μαζί τους θα πέσουν κι οι Τράπεζες, και τα Ταμεία, και οι "πολιτικοί" και οι "παπάδες", που δε θά 'χουν "σπόνσορα" πια μυρμηγκάκι μου...

Γιατί αυτοί οι συγκεκριμένοι που σου κοτσάρει η οθόνη, δεν είναι "Πολιτικοί", δεν είναι "Πνευματικοί" με την ουσία της λέξεως, είναι βαμπίρ... 
Είναι απλά ματαιόδοξα βαμπίρ που θέλουν να τα αρπάξουν,ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ των Εταιριών είναι μυρμηγκάκι μου, που χωρίς πληρωμή θα εξαφανιστούν κι από την οθόνη, κι από προσώπου γης...
Κλείσε όλα τα μέσα που προπαγανδίζουν μυρμηγκάκι μου! 
Να καεί το μπουρδέλο η τηλεόραση!..
Δεν είναι μόνο ελληνικό το θέμα. Δε γαμάνε μόνο την Ελλάδα σου..
Γαμάνε όλη την ανθρωπότητα! Περί τα 7 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ κόσμο και κοσμάκη.
ΕΦΤΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΨΥΧΕΣ, υποφέρουν σε όλο τον πλανήτη από τις ΕΤΑΙΡΙΕΣ!!!
Πόσες είναι μυρμηγκάκι μου;; 5, 10, 20, 100;;;

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΦΤΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ!!!
ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙΣ! ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙΣ! ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙΣ!

Τι θα πάθεις ΑΝ σταματήσεις;;
Το μόνο που μπορείς να "πάθεις" είναι ... 
ΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙΣ! ΑΠΟ ΟΛΑ ΚΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ!
Κλείσε τους την πόρτα! Πάρε τους τη Δύναμη!
ΠΑΡΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ ΠΙΣΩ!!!! ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΠΙΣΩ!!
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΦΤΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!!

Μυρμηγκάκι μου....
Είναι τρελό ε;;;
Είναι το άκρον άωτον της παραφροσύνης: Πώς είναι δυνατόν να είμαστε τόσοι πολλοί και να κάνουν κουμάντο τόσοι λίγοι;;
Ε;;; Πώς;;;;

Θα σου το πω κι αυτό μυρμηγκάκι μου.
"Διαίρει και βασίλευε". Την ξέρεις τη φράση;;; Την ξέρεις... 

Ε, δεν είναι φράση απλή μυρμηγκάκι μου. Είναι το "σύστημα" το ίδιο!

Μετά από συγχρονισμένη, πολύχρονη προσπάθεια, έχουν καταφέρει οι λίγοι να χωρίσουν ΕΦΤΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΕ:
Αριστερούς, δεξιούς, φασίστες, αναρχικούς, αντιεξουσιαστές, χριστιανούς, ινδουϊστές, μουσουλμάνους, βουδιστές, άθεους, άσπρους, μαύρους, κόκκινους, κίτρινους, παοκτζήδες, ολυμπιακούς, πλούσιους, φτωχούς, καλούς δανειολήπτες, κακούς δανειολήπτες, νέους, γέρους, γυναίκες, άντρες, όμορφους, άσχημους, τρέντυ, φρικιά, χίππηδες και γιάπηδες....και πάει λέγοντας, σταματάω εδώ, γιατί μπορεί να βγει βιβλίο από τη ΔΙΑΙΡΕΣΗ!!!

Κι έχει φτάσει πολύ βαθιά μέσα σου η διαίρεση, τόσο που ούτε εσύ δεν ξέρεις καλά καλά ΤΙ είσαι...

ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ...

Το έμαθες όμως το μάθημά σου, μυρμηγκάκι μου, το να είσαι "Εγώ και οι Άλλοι", το έμαθες καλά το "Εμείς οι έξυπνοι κι οι άλλοι οι βλάκες" μυρμηγκάκι μου...

Έτσι που ξέκοψες από όλους μυρμηγκάκι μου, και για να βρεις κοινά στοιχεία με έναν διπλανό σου, περνάει η Ζωή σου ολόκληρη, χωρίς "κοινά", χωρίς μοίρασμα, χωρίς επικοινωνία, χωρίς αγκαλιά, χωρίς ΑΓΑΠΗ, χωρίς ΖΩΗ...

Κι ύστερα από όλη αυτή τη διαίρεση, που λογικά είχες καταρρακωθεί και "ψυχολογικά", σου είπανε πως δεν είσαι αρκετός έτσι όπως είσαι. 
Γιατί να ΕΙΣΑΙ - σου είπανε - είναι να ΕΧΕΙΣ - έτσι σου είπανε. 
Κι εσύ τους πίστεψες!! Κι έβαλες χέρι κι εκεί που δεν έφτανε το χέρι σου! 
Πώς;;; Με δανεικά...

Πάρε λεφτά να καταναλώνεις! ΠΑΡΕ ΛΕΦΤΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΑΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥΣ!!
Κι εσύ τα πήρες. Και βρέθηκες σήμερα ραγιάς. ΔΟΥΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ ΣΟΥ!!!!
Σκυφτός, αποκομμένος από όλους τους υπόλοιπους, με χίλιες δυο ιδέες στο κεφάλι σου, πλασματικές θεωρίες και ιδεολογίες, και ΧΡΕΟΣ όσο δεν αντέχεται...
Πώς να γυρίσεις να κοιτάξεις μέσα σου και δίπλα σου;;;
ΕΦΤΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

Γιατί δεν είσαι μυρμήγκι... ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!! 

Ναι, σου το θυμίζω, γιατί το ξέχασες, "Μυρμηγκάκι μου..."

Και θα σου πω και την Αλήθεια...
ΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.
ΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ
ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ
ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ...

Ήρθες στη ΖΩΗ για να ΖΗΣΕΙΣ. 
Για να ΜΑΘΕΙΣ, για να ΑΓΚΑΛΙΑΣΕΙΣ, για ναΑΓΑΠΗΣΕΙΣ, για να ΔΕΙΣ και να ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΤΕΙΣ, ναΠΛΑΤΥΝΕΙΣ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΟΥ, ΝΑ ΔΙΕΥΡΥΝΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΣΟΥ...
Έχεις έναν τέλειο οργανισμό, που παρόμοιός του δεν υπάρχει στο ΣΥΜΠΑΝ...
Έχεις τις περισσότερες ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ από οποιοδήποτε άλλο πλάσμα σε αυτόν τον ΠΛΑΝΗΤΗ...
Και αυτός ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ, είναι φτιαγμένος ώστε να ΣΕστηρίξει στη ΖΩΗ...
ΧΩΡΙΣ ΝΑ "ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ" ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ!!
ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ..
ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙΣ! ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙΣ! ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙΣ!

Κάψε τις πιστωτικές σου, τα βιβλιάρια, κάψε τα κουπόνια 

"Να καεί το μπουρδέλο η ματαιοδοξία και η απληστία!"
Να καεί το μπουρδέλο το χρήμα...

Θα σου πω κι άλλη αλήθεια τώρα. Και είναι πραγματικότητα... αληθινή αλήθεια:
ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ . . . Ναι!
Όσα κι αν ΕΧΕΙΣ, ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ!
Έχεις πολύ λίγο χρόνο εδώ...

Έχεις μερικά χρονάκια ΕΥΚΑΙΡΙΑ να ΖΗΣΕΙΣ σανΑΝΘΡΩΠΟΣ.
ΚΙ ΕΣΥ ΤΑ ΞΟΔΕΥΕΙΣ ΜΕ ΜΟΝΟ ΟΡΑΜΑ ΣΟΥ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ!!!

Είναι τραγικό, φρικιαστικό ακόμα, το ότι επαινέσαμε την τελευταία πορεία αυτήν εδώ στην Ελλάδα, σαν και καλά την "μεγαλύτερη πορεία από την εποχή της μεταπολίτευσης"... ΚΛΑΪΝ ΜΑΙΝ!!!

Όταν εδώ και δεκαετίες, χύνεται αθώο αίμαΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ σε όλη την Υφήλιο, ανθρώπων και ζώων, λαών και φυλών...για το χρήμα της "εταιρίας"...
Όταν εδώ και δεκαετίες, εξαφανίζονται είδη ολόκληρα πλασμάτων, ζωντανών και υπέροχων ... για το χρήμα της "εταιρίας"...
Όταν εδώ και δεκαετίες, χτίζονται τέρατα και μολύνεται ο αέρας σου, και το νερό σου και η γη σου....για το χρήμα της "εταιρίας"
Όταν εδώ και δεκαετίες, καίγονται τα δέντρα παντού και αποψιλώνονται εκτάσεις απέραντες, τα πνευμόνια του πλανήτη, ΤΑ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ ΣΟΥ... για το χρήμα της "εταιρίας"
Όταν εδώ και δεκαετίες κατακερματίστηκε ο φυσικός πλούτος όλου του πλανήτη, και φτιάξανε τα "μεταλλαγμένα", να τα τρως μεταλλαγμένε....για το χρήμα "της εταιρίας"..
Όταν εδώ και δεκαετίες ΠΕΙΝΑΕΙ και ΠΕΘΑΙΝΕΙ ο πλανήτης;;;

ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ;;;;

Πώς γίνεται αλήθεια να απολαμβάνεις το "γκουρμέ" σου την ίδια στιγμή που χάνονται ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΕΙΝΩΝΤΑΣ;;;;;

Είναι πραγματικά ΦΡΙΚΙΑΣΤΙΚΟ, το ότι ξεσηκώθηκεςΜΟΝΟ ΑΦΟΥ βάλανε το χέρι τους στην τσέπη σου...το χρήμα σου για το χρήμα της "εταιρίας"...
Τι έπαθες;;;
Τόσο πολύ εκφυλίστηκες;;;
Δε σε νοιάζει που χάνεται η ίδια η ΖΩΗ για το ΧΡΗΜΑ;;;
ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΤΙ ΧΑΝΕΤΑΙ Η ΖΩΗ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΗΜΑ,
ΚΙ ΕΣΥ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΣΑΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ;;;ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΣΟΥ;;;;

Η "εταιρία" είσαι ΕΣΥ, λοιπόν μυρμηγκάκι μου... 

ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ! 
ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΟΥ "ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ"
ΕΣΥ όλα αυτά τα χρόνια τους υποστήριξες και τους ανέδειξες ως "ελίτ"...
ΕΣΥ τους κουβαλάς στην πλάτη σου.
ΕΣΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙΣ ΤΙΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ!
ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΥΣ!

Το πιο φρικιαστικό είναι το ότι ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ!!!
 Και τα βάζεις με "τους άλλους"...
Έτσι διαιρεμένος, έτσι σκυφτός και κοντόφθαλμος,έτσι χρεωμένος και φορτωμένος, με τα χίλια "πράγματα" όχι μόνο έξω σου, μα και μέσα σου - γιατί όταν κλείνεις τα μάτια, βλέπεις μπρος σου σπίτια και αυτοκίνητα, λούσα, γκουρμέ και φράγκα - έτσι ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ καιΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗΣ...ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙΣ...

ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΦΤΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ,
ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ,
ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ,
ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΚΚΛΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ...
ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΕΞΩ ΚΑΙ ΜΑΚΡΙΑ, Ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ...
ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΘΕΟΣ!
ΜΑΓΑΡΙΣΕΣ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ, ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΟΥ ΤΟ ΣΠΙΤΙ,
ΜΑΓΑΡΙΣΕΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ, ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΣΟΥ....ΓΙΑ ΤΙ;;;;;
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΟΥ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ;;;;
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΖΩΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ;;;
ΤΟΥ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΠΟΥ ΕΥΝΟΕΙ ΤΗ ΖΩΗ;;;;
ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ;;;;;;

Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω, μυρμηγκάκι, Άνθρωπε, Θεέ...
Η Αλήθεια είναι μέσα σου, ΕΣΥ είσαι ο μόνος που μπορεί να την βρει ΓΙΑ ΣΕΝΑ.
Εσύ είσαι ο μόνος που μπορεί να κάνει τα ΠΑΝΤΑ για τον εαυτό του... Κανείς άλλος μέσα στο "ασκέρι" δεν μπορεί να το κάνει για σένα..
ΑΠΛΑ ΔΕΣ!!!
Κι όταν γίνει αυτό ΣΕ ΟΛΟΥΣ μας, τότε μπορούμε να πούμε ότι είμαστε Άνθρωποι. Ενωμένοι. Σαν ΕΝΑΣ...
Τότε έρχεται "ΑΝΑΠΟΔΑ Ο ΝΤΟΥΝΙΑΣ"...

Τότε δεν ισχύει πια το "διαίρει και βασίλευε". Τότε ισχύει το "η Ισχύς εν τη Ενώσει". 

"Αν όλα τα παιδιά της γης πιάναν γερά τα χέρια, ολόκληρη τη Γη μας θ' αγκάλιαζαν θαρρώ..."
Θυμάσαι???

Αυτή η "κρίση" - που στην ουσία της είναι "κροίσοι" - ένα θέμα που επιβάλλεται να τελειώσει ,γιατί ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ με μαθηματική ακρίβεια- είναι η ΕΥΚΑΙΡΙΑ μας...

Είναι η τελευταία ευκαιρία να γυρίσει όλη η "μάζα", αυτές οι δισεκατομμύρια ψυχές, ΑΝΑΠΟΔΑ.

xypname

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ. Άνδρες συμπλεγματικοί και γυναίκες υστερικές που αναπαράγουν μια συμπλεγματική και υστερική κοινωνία φορτώνοντας με ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ

Η ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΟΔΗΓΕΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΑΛΛΟ ΑΚΡΟ, ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΒΟΛΗ.

Νέοι ρόλοι, παλιοί ρόλοι, εξελιγμένα και οπισθοδρομικά κομμάτια της κοινωνίας, παλιές αντιλήψεις, νέες αντιλήψεις, συνθέτουν το σημερινό πεδίο της μάχης των φύλων, μιας μάχης περιττής και άγονης τουλάχιστον σε επίπεδο κοινωνίας. 

Ανθρώποι μπερδεμένοι που ψάχνουν για ένα πλαίσιο διότι αδυνατούν να αντιληφθούν ότι άνδρες και γυναίκες το μόνο πλαίσιο που έχουν ανάγκη είναι αυτό της καρδιάς τους.

Αγόμαστε και φερόμαστε άραγε μόνο από τις τυφλές παρορμήσεις μας;

Σε μια τέτοια περίπτωση, η λέξη "πολιτισμός" γίνεται μπουρμπουλήθρα.

Βια και γυναικα. 
 

Η σταδιακη υποχωρηση της μητριαρχιας και η επικρατηση των αντρων ειχε αλλο υποβαθρο.

Ο homo sapiens ειναι επεκτατικο ειδος. Ειναι μεσα στα γονιδια του να επεκτεινεται συνεχως (ετσι φεραμε τον πλανητη στα χάλια που εχει).


Η γυναικα ειναι απο την φυση της πιο συντηρητικη, πιο συγκρατημενη. 

Ο αντρας ειναι ετοιμος να ρισκαρει καθε στιγμη. Εχουν βρει μαλιστα και την ορμονη στο μυαλο του/μας που τον οδηγει στο ρισκο, μαζι με τα υπευθυνα γονιδια.

Η μητριαρχια ηταν μια χαρα, ειχε και τους πολεμους της. 

Αλλα δεν ειχε αυτην την συνεχη επεκταση, γιατι η συνεχης επεκταση απαιτει ρισκα.


Αρα η μητριαρχια εγινε σιγα σιγα βιολογικα επιζημια - εμποδιζε την επεκταση.

Το να καβαλας ενα ξυλο και να ανοιγεσαι στον ωκεανο με αγνωστο προορισμο και αγνωστη επιστροφη, ειναι ενα ρισκο που ποτέ δεν θα επαιρνε μια γυναικα. 

Οι αντρες λοιπον (για γονιδιακους λογους) ειναι οι πιο καταλληλοι για να επεκτεινουν τον homo sapiens. 


Το οτι αυτη η επεκταση ειναι εντελως λαθος, το καταλαβαμε με 3400 χρονια καθυστερηση ;-(

ΣΕΞ ΚΑΙ ΒΙΑ

Είναι προϊόν των συγκεκριμένων δομών και αρχετύπων της κοινωνίας μας. Ιδιαίτερα δε, αυτή η σχέση βασίζεται στο διαχωρισμό των φύλων σε κυρίαρχο και υποταγμένο.

.

Σε μια κοινωνία όπου οι αρσενικές ποιότητες προβάλλονται ως θετικές και οι θηλυκές ποιότητες υποβαθμίζονται και υποτιμώνται, δεν είναι παράξενο που η αρσενική, ενεργητική στάση χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει κυριαρχία, νίκη, υπεροχή και η θηλυκή στάση υποταγή, ήττα. 

.

Μια μητριαρχική κοινωνία, μια κοινωνία όπου οι θηλυκές ποιότητες και ενέργειες, όπως η δεκτικότητα, η παροχή φροντίδας, η ευαισθησία, η πλάγια ενέργεια, η περικύκλωση, η άντληση και άλλα, θα εξυμνούνταν και οι αρσενικές ποιότητες θα αντιμετωπίζονταν ως κατώτερες και ως έχουσες αποκλειστικό στόχο την εξυπηρέτηση του θηλυκού. 

Θα μπορούσαν κάλλιστα να υπάρχουν αντίστοιχες εκφράσεις ή ακόμη και οι ίδιες εκφράσεις υποδήλωσης κυριαρχίας, με τη διαφορά ότι θα υποδήλωναν την υπεροχή του κυρίαρχου θηλυκού στοιχείου πάνω στο αρσενικό. 

Δεν θα ήταν η διείσδυση που θα προβάλλονταν, αλλά η περικύκλωση, η σύνθλιψη, η απορρόφηση, η χειραγώγηση της τυφλής αρσενικής ορμής…

.

Αυτονόητο δεν είναι τίποτα παρά μόνο τo ότι θεωρούμε αυτονόητο αυτό το οποίο μαθαίνουμε και προσλαμβάνουμε ως παράσταση από το περιβάλλον μας πριν καν να αρχίσουμε να αρθρώνουμε λόγο.

. 

Η κυρίαρχη θεότητα στις παλαιότερες θρησκείες ήταν θηλυκή. 

Κάποια στιγμή, από την αρχαιότητα, η πρωτοκαθεδρία πέρασε σε αρσενικό θεό, χωρίς να πάψουν να υπάρχουν θηλυκές θεότητες, και η διαδικασία ολοκληρώθηκε σε κάποιες περιοχές του κόσμου, όπως η δική μας, με τον πλήρη εξοβελισμό του θηλυκού στοιχείου από το θείο, με την απόλυτη κυριαρχία μιας αρσενικής θεότητας… φυσικά, η επί γης τάξης πρέπει να συμφωνεί με την ουράνια ή μάλλον το αντίστροφο. 

Φαντάζομαι ότι η μετάβαση δεν έγινε για κάποιους μεταφυσικούς λόγους ή επειδή το αρσενικό είναι «ανώτερο» γενικώς και αορίστως από το θηλυκό, αλλά όταν οι πληθυσμοί αυξήθηκαν και άρχισαν να έρχονται σε συχνότερη επαφή μεταξύ τους, η οποία δεν ήταν πάντα ειρηνική, οπότε κυρίαρχη αρετή για την προστασία και τη διασφάλιση της κοινότητας έγινε η πολεμική ικανότητα. 

Η φυσική ρώμη και ο πόλεμος, στοιχεία κυρίως ανδρικά, αναβαθμίστηκαν έναντι θηλυκών αρετών και οι πολεμιστές άνδρες πήραν την πρωτοκαθεδρία και κατ’ επέκταση αναβάθμισαν τους άρρενες θεούς 

(οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η αιτία ήταν η γεωργία που κρατούσε πλέον τους άνδρες-κυνηγούς στο σπίτι).

.

Όλη η κοινωνία οργανώθηκε έτσι ώστε οι γυναίκες να μένουν υποταγμένες και οι άνδρες να κυριαρχούν. 

Οι γυναίκες στερήθηκαν όλα ή κάποια από τα δικαιώματα ιδιοκτησίας, μόρφωσης, συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων και στα κοινά. 

Η κοινωνία τούς θύμιζε πάντα τη θέση τους και διαμόρφωσε αντίστοιχα αρχέτυπα και κυρίαρχες αντιλήψεις. 

Φυσικά, έλεγχος του θηλυκού στοιχείου σήμαινε και έλεγχο της σεξουαλικότητάς του. 

Ο άνδρας-πατέρας-αφέντης έπρεπε να είναι σίγουρος ότι μεταβιβάζει την περιουσία του και την κοινωνική του θέση στους δικούς του απογόνους, αλλά κοίτα κακό που του έκανε η άτιμη η φύση, εκ των πραγμάτων είναι μόνο η γυναίκα αυτή που πρακτικά και εύκολα μπορεί να ελέγξει και να γνωρίζει… τίνος είναι το παιδί. 

Χωρίς έλεγχο της γυναικείας σεξουαλικότητας μέσω μιας ειδικά διαμορφωμένης ηθικής η γυναίκα θα είχε το πάνω χέρι στον σημαντικότερο ίσως τομέα, αυτόν της επιλογής του ποιος θα αναπαραχθεί ή, με σύγχρονους όρους, της επιλογής των γονιδίων.

.

Με αυτούς τους όρους, η μητριαρχία είναι πολύ πιο «φυσική» και αυτονόητη από την πατριαρχία. 

Η συμμετοχή του άνδρα στην αναπαραγωγή και τη διαιώνιση είναι μια περιστασιακή υπόθεση λίγων λεπτών… ή και λιγότερο. 

Η γυναίκα ξέρει, η γυναίκα κυοφορεί, η γυναίκα θηλάζει, η γυναίκα ανατρέφει… η γυναίκα αποφασίζει για τα του οίκου. 

Ο άνδρας σήμερα είναι εδώ αύριο εκεί. 


Φυσικά, η σημερινή θρησκευτική ηθική και σεμνοτυφία και ο λόγος για τον οποίο έχουμε τη συγκεκριμένη ηθική είναι ότι ζούμε σε ένα πατριαρχικό κόσμο όπου η γυναίκα δεν πρέπει να έχει κανένα λόγο στην αναπαραγωγή και στο σεξ (φυσικά αναφέρομαι στα αρχέτυπα και στην παράδοση). 

.

Πολύ θα ήθελα να κατηγορήσω μόνο τον χριστιανισμό και τις άλλες θρησκείες της ερήμου, αλλά αυτές ολοκλήρωσαν μόνο αυτό που είχε ξεκινήσει νωρίτερα. 

Θυμηθείτε τον περιορισμό των «τίμιων» γυναικών στο γυναικωνίτη στις αρχαίες κοινωνίες και την κατώτερη θέση τους, σε επίπεδο ίσως μόλις πάνω από αυτό του δούλου. 

Η γυναίκα κατέστη εμπορεύσιμο αγαθό που δινόταν με την καταβολή προίκας, είτε για να την πάρει… είτε για να την ξεφορτωθεί κάποιος, ανάλογα με τις συμβάσεις κάθε κοινωνίας.

.

Βέβαια, τίποτα δεν γίνεται τζάμπα και χωρίς συνέπειες σε αυτό τον κόσμο. 

Η υποτίμηση, ο περιορισμός, η στέρηση δυνατοτήτων ανάπτυξης από τις γυναίκες, ο ακρωτηριασμός, η καταπίεση, η υποδούλωση του μισού μέρους του κόσμου δημιουργεί ανισορροπίες, συμπλέγματα, διαστροφές, έλλειψη ικανοποίησης στο σύνολο. 

Κάποια από τα αποτελέσματα ήταν η πορνεία (για να υπάρχουν κάποιες γυναίκες με τις οποίες ο νέος ή ανύπαντρος άνδρας θα είναι ανεκτό να δίνει διέξοδο στις ορμές του). 

.

Όταν, λοιπόν, η γυναίκα θεωρείται κατώτερο ον, περισσότερο πράγμα, όταν δεν λαμβάνει καμία μόρφωση και καλλιέργεια, ιδίως μάλιστα αν αυτή είναι «τίμια» και ανήκει στην ανώτερη κοινωνική τάξη από την οποία επιτρέπεται να επιλέξει για σύζυγο ένας μορφωμένος, πλούσιος και ισχυρός άντρας – αποκλειστικά για σκοπούς τεκνοποίησης και για να ασχολείται εκείνη με τα του οίκου μένοντας φυλακισμένη σε αυτόν - πώς μπορεί αυτή να αποτελέσει αντικείμενο έρωτα της ποιότητας που πραγματεύεται ο Πλάτωνας; 

Ας μην απορούμε λοιπόν που ο Πλάτωνας «παιδικό» και «παιδικό» ανεβοκατεβάζει τον έρωτα, νοώντας τον ως σχέση μεταξύ ισότιμων αρένων που ενδεχομένως διαφέρουν σε ηλικία και έχουν σχέση μαθητή-δασκάλου ή είναι συνομήλικοι φίλοι; 

Πώς θα μπορούσε να διαδραματίσει αυτό το ρόλο η γυναίκα-μήτρα με σκοπό την τεκνοποιία ή η –εταίρα-ιερόδουλος-αυλητρίδα-φτηνή πόρνη; 

Πώς θα μπορούσε να μετάσχει σε μια ερωτική σχέση με την ύψιστη έννοια; 

Είδατε την ενδιαφέρουσα έκθεση για τον έρωτα στην αρχαιότητα; 

Εκεί γινόταν σε ένα έκθεμα και μια ενδιαφέρουσα διάκριση για το είδος των ομοφυλοφιλικών σχέσεων, κάτι που μου έλυσε αρκετές απορίες. 

Σε μια ομότιμη σχέση, φαίνεται ότι δεν υπήρχε διείσδυση, αλλά ότι ο ένας νέος χρησιμοποιούσε τους μηρούς του άλλου για να εκτονωθεί σεξουαλικά, με την τριβή, κάτι σαν αμοιβαίος αυνανισμός, αντίθετα με τις σχέσεις υποταγής, π.χ. με δούλους, με κίναιδους, όπου μπορεί να υπήρχε διείσδυση.

.

Ο χριστιανισμός, ακόμη πιο απαιτητικός και με μεγαλύτερες απαιτήσεις ελέγχου πάνω στα άτομα, απαγόρευσε κάθε ελευθερία στο σεξ το οποίο περιόρισε αποκλειστικά για αναπαραγωγικούς σκοπούς. 

Το γυναικείο στοιχείο εξοβελίστηκε πλήρως και από το θεϊκό στοιχείο, για να επιστρέψει βέβαια «από το παράθυρο» με την Παναγία – θεομήτορα, καθώς έχει και η στρέβλωση του κόσμου τα όριά της και τις αντοχές της. 

Η γυναίκα, παρά τα θεωρητικά περί απελευθέρωσής της έγινε φορέας του κακού, συνένοχη με το διάβολο της πτώσης ως συνεργάτιδα και όργανό του που ξεγέλασε και έβαλε σε πειρασμό τον καημένο, τον αγαθό τον άνδρα. 

Σε πολλές περιπτώσεις έφτασαν στο σημείο να της αρνούνται και το ότι έχει ψυχή. 

Η γυναίκα έπρεπε να είναι λιγότερο άνθρωπος. 

Οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις απαγορεύτηκαν εντελώς και ο ομοφυλόφιλος παρέμεινε στιγματισμένος. 

Ο παθητικός έγινε αντικείμενο γελοιοποίησης, άξιος κάθε περιφρόνησης, καθώς απαρνείται την ανώτερη θέση του άντρα για να γίνει κάτι κατώτερο και όμοιο στη γυναίκα, κάτι σαν να έχει ένας αφέντης το βίτσιο να του αρέσει να γίνεται δούλος. 

Ο ενεργητικός έγινε αληταράς, επικίνδυνος, κρυφό πρότυπο σε εξάρσεις θυμού, αυτός που στερεί τον ανδρισμό από άλλους και τους κάνει «γυναίκες». 


Σε μια κοινωνία ισορροπίας του ανδρικού με το θηλυκό στοιχείο, όπου το αρσενικό και το θηλυκό θα ήταν το ίδιο σεβαστά, οι κάθε είδους βιασμοί, ίσως ακόμη και οι ψυχολογικοί και κοινωνικοί, θα ήταν από πολύ λιγότεροι έως, ίσως, σχεδόν ανύπαρκτοι.

.

Κάθε άντρας «πρέπει» να υπερασπίζεται και να διακηρύσσει τον ανδρισμό του, υποτιμώντας και συμπεριφερόμενος στις γυναίκες σαν να είναι αντικείμενα.

.

Το κόστος, πάντα καταβάλλεται, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. 
Συμπλεγματικοί άνδρες, καταπιεσμένες, υστερικές γυναίκες, άρρωστες, ανισόρροπες κοινωνίες που θεωρούν αυτονόητο το αφύσικο. 

Η γυναίκα τρεις τρόπους απόκτησης κοινωνικής θέσης είχε, πάντα μέσω του άνδρα, είτε από την καταγωγή της, μέσω του πατέρα, είτε μέσω του γάμου, από τον σύζυγο, είτε, το καλύτερο, το πιο βολικό, το πιο κυριαρχικό, το πιο ασφαλές, το καλύτερο από πλευράς δύναμης που της προσέφερε πάνω στο ανδρικό στοιχείο, μέσω του γιου της, μέσω των αρρένων απογόνων της! 

Μέσω του γιου, η γυναίκα μπορούσε να γίνει και αυτή μια Παναγία. 

Ο γιος φορτωνόταν με ενοχές για την κακομοίρα τη μάνα-θύμα-ηρωίδα που πάλευε να κρατήσει το σπιτικό και την οικογένεια. 

Ο γιος, ένας οιωνοί Χριστός, ως προς τις σχέσεις του με τη μητέρα του, έχοντας ως πρότυπο εκείνο τον πρώτο αρχετυπικό μαμάκια, όπως φαίνεται και από πλήθος αγιογραφιών, όπου ευλογεί από την αγκάλη της μαμάς του και από το γεγονός ότι ποτέ δεν παντρεύτηκε, μένοντας πιστός σε εκείνη, μένοντας στην αγκαλιά της, είτε ως βρέφος είτε ως αποκαθηλωμένος, στην αρχή και στο τέλος του βίου του, δεχόμενος ενδιάμεσα περιποιήσεις από (μεταμελημένες) πόρνες.

.

Η νύφη, δούλα της πεθεράς, πάντα υπόλογη απέναντί της, υποταγμένη στο γιο και μέσω αυτού στη μητέρα του, ελπίζοντας με τη σειρά της να αποκτήσει άρρενες απογόνους, σε τραγική διαιώνιση της δουλείας του γυναικείου φύλου. 

Η γυναίκα, μέσω της ανατροφής των παιδιών, έγινε η ίδια τραγικό όργανο διαιώνισης της δουλείας του φύλου της, η ίδια φορέας αυτών των πεποιθήσεων και θεματοφύλακας αυτής της άθλιας τάξης. 

Η ικανή γυναίκα ήξερε να μανιπιουλάρει τον άνδρα «με τον τρόπο της», ώστε να αποσπά αυτό που ήθελε ή και να κατευθύνει τον πατέρα, το σύζυγο, τον γιο, τον εραστή. 

Ποιος να την κατηγορήσει; Είχε άλλο τρόπο; Αυτό ήταν το μεγάλο πτυχίο μιας γυναίκας. 

Η γυναίκα που δεν ήταν διατεθειμένη να υποταχτεί, που ήθελε να σταθεί στα δικά της πόδια, με όσες λίγες μισο-αποδεκτές διεξόδους είχε, γινόταν ύποπτη και, αν στοχοποιούνταν. 

Και ο άντρας βέβαια δεν περνούσε ζαχαρένια. 

Είχε τη δύναμη, αλλά έπρεπε να αγωνίζεται για αυτή, για να «κυκλοφορεί με το κεφάλι ψηλά» στην κοινωνία. 

Αλίμονο αν γινόταν «κερατάς». 

Αλίμονο αν έχανε τον έλεγχο, αλίμονο αν ο περίγυρος άρχιζε να υποψιάζεται ότι «του τα φορούσε», αλίμονο, θα έπρεπε να ζει συνεχώς με τον ενδόμυχο φόβο, όσο ενάρετη και χαμηλοβλεπούσα και αν ήταν η γυναίκα του, ότι μπορεί ο κανακάρης του, που μεγάλωνε για να κληρονομήσει τα πλούτη του και τη δύναμή του, να ήταν στη πραγματικότητα γιόκας κάποιου άλλου, ίσως κανενός μορφονιού ή, ακόμη χειρότερα, και του υποτακτικού του.

.

Κοινωνίες ανισόρροπες, άρρωστες. 

Πού οδεύουμε όμως σήμερα; 

Τα πράγματα έχουν βέβαια αλλάξει αρκετά και συνεχίζουν να αλλάζουν στον καιρό μας, ακολουθώντας όλες τις άλλες ευρύτερες εξελίξεις, αλλά οι αρχετυπικές πεποιθήσεις θα αργήσουν να αλλάξουν ριζικά. 

Οι νόμοι αλλάζουν εύκολα, οι αντιλήψεις όχι και τόσο. 

Εξάλλου, φορείς όπως η εκκλησία εξακολουθούν να προβάλλουν αντίσταση και η επιρροή τους δεν είναι αμελητέα. 

Ο σημερινός άνθρωπος είναι με το ένα πόδι εδώ και το άλλο εκεί, άλλος περισσότερο εδώ, άλλος περισσότερο εκεί. 

Κάποιοι εξαρτούν τις πεποιθήσεις του καθενός από τα πολιτικά του πιστεύω, αλλά αυτό δεν είναι απόλυτο. 

Στην εμφυλιακή και μετεμφυλιακή Ελλάδα ο πατέρας αντάρτης/αριστερός απειλούσε την κόρη του ότι θα τη σφάξει αν έχανε την παρθενιά της ή αν «ακουγότανε» το ίδιο όπως και ο φασίστας/δεξιός. 

Ο προοδευτικός φοιτητής τα χρόνια της χούντας, της γενιάς του πολυτεχνείου, μπορεί να γοητευόταν από τον ελεύθερο έρωτα και να αναζητούσε τον έρωτα στις συμφοιτήτριές του και στις συντρόφισσες, αλλά ήθελε και να επιβεβαιώσει τον ανδρισμό του κυνηγώντας «γκόμενες», σιχαινόταν τον «ντιγκιντάγκες» και σίγουρα δεν θα ενθουσιαζόταν αν η συμφοιτήτριά του έδειχνε την ίδια ελευθερία με εκείνον στις ερωτικές σχέσεις της.

.

Το φεμινιστικό κίνημα παρά το όσα προσέφερε έπεσε σε μια μεγάλη παγίδα. 

Επιζήτησε να απελευθερώσει τη γυναίκα, αλλά, όπως και οι πιο σκληροί πατριάρχες, καταδικάζοντας και υποτιμώντας τις θηλυκές ιδιότητες, ποιότητες και ουσίες με τον πιο σκληρό τρόπο! 

Η γυναίκα έπρεπε να απελευθερωθεί αρνούμενη τη γυναίκα και γενόμενη άνδρας! 

Αντί να αναβαθμιστούν οι γυναικείες αξίες και αρετές, αντί να υμνηθεί η μητρότητα, η φροντίδα, η ευαισθησία, η εγκόλπωση, η έμμεση προσέγγιση, η αποφυγή της βίας, η ροπή προς τη συνεργασία, η παράκαμψη, η αποφυγή της σύγκρουσης, η ανεύρεση μιας θηλυκής λύσης και πρότασης για τον κόσμο που θα παντρευόταν την ανδρική σε απόλυτη ισοτιμία, η γυναίκα έπρεπε να γίνει άνδρας με βυζιά και αιδοίο. 

Αντί να επιτραπεί σε κάθε γυναίκα να επιδιώξει ελεύθερα να ακολουθήσει το δρόμο που είναι πλησιέστερα στις κλίσεις της, έπρεπε ντε και καλά να γίνει εργάτρια, στέλεχος, να απορρίψει το θηλασμό, να δει τη μητρότητα σαν εμπόδιο στη σταδιοδρομία της, να μπει στο ανδρικό καλούπι. 

Όποια θα επέλεγε να αναθρέψει η ίδια τα παιδιά της ήταν κατά κάποιο τρόπο αντιδραστική, προδότρια του φύλου της. 

Με κάποιο μυστηριώδη τρόπο, το έργο μιας μητέρας που ετοιμάζει την κοινωνία του αύριο εξακολούθησε να θεωρείται από τις φεμινίστριες παρακατιανό σε σχέση με το βλακώδες και ασήμαντο έργο του τελευταίου εργάτη σε γραμμή συναρμολόγησης, χειρώνακτα ή τραπεζικού κλητήρα. 

Νέα συμπλέγματα, νέες συγκρούσεις. 

Μια γυναίκα που εγκαταλείπει με επιλογή της, έστω προσωρινά, τη δουλειά της, τη σταδιοδρομία της, για να αναθρέψει με στοργή και φροντίδα έναν αυριανό ενήλικο έφτασε στο σημείο να απολογείται και να κατεβάζει το κεφάλι. 

.

Υ.Γ. Το σεξ δεν πρέπει να είναι ποτέ ούτε απαγορευμένο, ούτε καταναγκασμός και εξάρτηση, πρέπει απλώς να είναι… ελεύθερο.


Ο Μπουτ το ψάρι, του Γκύντερ Γκρας, εκδ. Οδυσσέας

ΈΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΑΠΟΔΕΧΤΗΚΑΝ, ΤΡΕΧΕΙ ΜΙΑ ΖΩΗ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΚΑΠΟΥ

Τέλειοι γονείς δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχουν και τέλεια παιδιά, κι αυτό είναι κάτι, που χρειάζεται να κρατάμε καλά στο νου μας.

Όταν κάποιος γίνεται γονιός, τότε είναι η στιγμή που έρχεται στην επιφάνεια το δικό του εσωτερικό παιδί, των δικών του παιδικών χρόνων, έρχεται ξανά σε επαφή με το παρελθόν του, με τα τραύματά του. 

Και μπορεί είτε να υποκύψει σ’ αυτά και να τα αναπαράγει, διαιωνίζοντας με τη σειρά του αυτό το φαύλο κύκλο γενεών, είτε μπορεί να έρθει αντιμέτωπος με τις πληγές του, σπάζοντας τον κύκλο. 

Όποια κι αν είναι η επιλογή του, οι συνέπειες είναι αναπόφευκτες και αντίστοιχες της απόφασής του. 

Ο πρώτος δρόμος είναι σίγουρα ο πιο εύκολος, αλλά εξίσου σίγουρα είναι και ο πιο επικίνδυνος και επώδυνος για το παιδί μπροστά του.

Οι γονείς βλέπουν το παιδί τους ως προέκταση του εαυτού τους, αδυνατούν να το δουν ως ξεχωριστή προσωπικότητα, ως πλάσμα με διαφορετική ταυτότητα, τη δική του ταυτότητα. 

Περιμένουν απ’ αυτό να γίνει ό,τι δεν έγιναν, να κάνει ό,τι δεν έκαναν, να ζήσουν τη ζωή που δεν έζησαν μέσα απ’ τη ζωή του παιδιού τους, να “φτιάξουν” το τέλειο, το ιδανικό, το ατσαλάκωτο παιδί. 

Αντ’ αυτού όμως, το μόνο που καταφέρνουν να “φτιάξουν” είναι ένα φοβισμένο παιδί.

«Όταν ο γονιός δεν έχει αρκετή αυτοπεποίθηση, όταν δεν είναι σίγουρος για τη θέση του, μπορεί να αντιδρά άσχημα στις εκδηλώσεις αντίστασης του παιδιού του. 

Αντί να δει την αντίσταση ως μία εκδήλωση της ταυτότητας του παιδιού, αισθάνεται ότι κατευθύνεται εναντίον του» (Ιζαμπέλ Φιλιοζά). 

Και τότε οι γονείς κάνουν ένα από τα μεγαλύτερα τους λάθη. Αντί να προσπαθήσουν να κατανοήσουν τη συμπεριφορά του παιδιού τους, προσπαθούν να μεγαλώσουν ένα υπάκουο και πειθαρχημένο παιδί χρησιμοποιώντας ως όπλο τους και έχοντας ως σύμμαχο τους το φόβο. 

Και ο φόβος είναι παιδική κακοποίηση.

Παιδική κακοποίηση δεν είναι μόνο ό,τι αγγίζει τη σφαίρα του ακραίου. 

Παιδική κακοποίηση είναι οι τιμωρίες, οι επικρίσεις, οι υποτιμήσεις, οι ετικέτες, οι συγκρίσεις, οι απαιτήσεις, οι απειλές, η αδιαφορία, η απόρριψη, η απαξίωση, η ειρωνεία, τα λόγια που πονάνε, η αγάπη υπό όρους («Σ’ αγαπώ/ Είσαι καλός/ή, αν κάνεις αυτό που λέω/θέλω εγώ»). (F. Engels). 

Δε μιλάμε πλέον για μια σχέση ισότιμη, αναφορικά με την αξιοπρέπεια και την αξία του παιδιού ως ανθρώπου.

Το παιδί δεν μπορεί να ακούει προσβολές, γιατί μόνο έτσι μεγαλώνοντας θα αποκτήσει αξιοπρέπεια.  

Μιλάμε για μια σχέση ελέγχου, για ένα μόνιμο παιχνίδι εξουσίας, με τους γονείς να κατηγορούν το παιδί ξεχνώντας ότι αυτοί το ξεκίνησαν.

Κάθε φορά που ο γονιός επιδιώκει να επιβληθεί στο παιδί του, κατ’ ουσίαν επιχειρεί να επιβληθεί στα τραύματα του για να μην πονάει. 

Πίσω απ’ τη βία κρύβεται μια δική του ιστορία, είναι οι παλιές πληγές, που ξαναματώνουν, προβάλλει την οργή της παιδικής του ηλικίας στο παιδί του.

Το παιδί εξαρτάται από τους γονείς του, καθρεφτίζεται στο βλέμμα τους, βλέπει τον εαυτό του μέσα απ’ τα δικά τους μάτια. 

Το παιδί δεν έχει ανάγκη από τέλειους γονείς, έχει ανάγκη από γονείς που το αγαπούν και κυρίως το αποδέχονται άνευ όρων και όχι άνευ ορίων. 

Δε φτάνει μόνο η αγάπη, χρειάζεται και η αποδοχή. 

Έχει ανάγκη από γονείς που αποδέχονται ότι το παιδί τους δεν είναι τέλειο, ότι δεν είναι ίσως αυτό που ονειρεύτηκαν, ότι δεν είναι αυτό που θα ήθελαν να είναι. 

Αλήθεια, οι ίδιοι είναι αυτό που θα ήθελαν να είναι; 

Αποδέχτηκαν ποτέ τον εαυτό τους; Τον αγάπησαν; 

Το παιδί έχει ανάγκη από γονείς, που αναγνωρίζουν τα λάθη τους, τα παραδέχονται και προσπαθούν να τα διορθώσουν.

«Κι εμείς τι πάθαμε που μεγαλώσαμε έτσι;». Μεγαλώσαμε μέσα σ’ έναν ψεύτικο εαυτό. 

Μάθαμε να φοβόμαστε, να κρυβόμαστε πίσω από μάσκες, να μην έχουμε πρόσωπο, αλλά προσωπείο, να φοράμε το κουστούμι μας και να παίζουμε το ρόλο μας. 

Μάθαμε να μην εκφράζουμε τις ανάγκες και τα «θέλω» μας, να μην τα αναγνωρίζουμε, να θέλουμε τα «θέλω» των άλλων, να τα περνάμε για δικά μας, να τους ανήκουμε, να εξαρτιόμαστε. 

Μάθαμε να μην αγαπάμε τον εαυτό μας, άρα και τους άλλους, να μην τον αποδεχόμαστε, να τον σαμποτάρουμε, να ζητούμε το δυσλειτουργικό για να λειτουργήσουμε ή για να νομίζουμε ότι έτσι λειτουργούμε. 

Μάθαμε να βολευόμαστε, να μη ρισκάρουμε, να μην κυνηγάμε τα όνειρά μας, να μην ονειρευόμαστε, να μας τρομάζει η αλλαγή, δηλαδή η ίδια η ζωή, μάθαμε να μη ζούμε. 

Άλλα περισσότερο, άλλα λιγότερο. Άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. 

Κι αν πάλι όλα αυτά δεν τα αναγνωρίζουμε είναι γιατί κυρίως μάθαμε να τα βάζουμε όλα «κάτω απ’ το χαλί»… 

Κι αφού δεν τα βλέπω, ή μάλλον δε θέλω να τα δω, τότε δεν υπάρχουν! Αυτό πάθαμε. Γίναμε έτσι…

Μας οφείλουμε λοιπόν να βγούμε στο φως, να δούμε τις σκιές μας, να τις αναγνωρίσουμε, να τις γνωρίσουμε κι αυτή τη φορά να μάθουμε να τις διαχειριζόμαστε. 

«Να πούμε “ναι” στον εαυτό μας, να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας σαν αυτό να είναι το σοβαρότερο απ’ όλα τα καθήκοντά μας.» (C. Jung). 

«Είναι εύκολο να γίνεις γονιός, αλλά είναι δύσκολο να είσαι γονιός». 

Σ’ αυτή τη φράση ο Βίλχελμ Μπους εσωκλείει σύντομα και περιεκτικά τη δυσκολία – κι ο,τι αυτή προϋποθέτει ή συνεπάγεται- του να είναι κανείς όχι τέλειος, αλλά ένας αρκούντως καλός γονιός.

Να βγάλουμε τη μάσκα! Να σπάσουμε τον κύκλο!

Κατερίνα Κοντογιαννάτου,Ψυχολόγος ΑΠΘ- Ειδ. στη Γνωστική-Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία